İsmet Özel’in gazetemizdeki bir yazısında okumuştum; gençliğin ufkunu açan bu yaşanmış olayı: O yıl herkesin gözü üniversiteye girecek en zeki liseli gencin üzerindedir. Amerika’da Ona sorarlar: Hangi bilim dalını tercih edeceksin? Hukukçu olmak istiyorum cevabını vermesi gencin, herkesi şaşırtır. Çünkü herkes bir teknik fakülte adı, uzay mühendisliği gibi bir bilim dalı duymaya şartlamıştır kendini, elbette konjonktür gereği olarak. İyi ama derler, gence; bu ülkenin hukukçuları çok ünlüdür ve hukuk alanında da yapılacak yeni bir şey yok gibidir. Yani kaybolup gitmeyi şimdiden kabul ediyorsun. Hayır, der genç; hukukçuları ünlenmiş bir ülkede yaşadığımı ben de biliyorum. Lâkin siz de şunu hatırlayın: Zirve, her zaman münhaldir. Bu örnek, şu iç geçirmeyi hep yaptırtmıştır bana: Zeki gençlerin sosyal bilimleri tercih ettiği üniversite giriş imtihanlarına hasret kaldık. İmtihan ertesilerinde gazetelerde yayınlanan ilk on, ilk elli, ilk yüz listelerine bir bakın. Sanırsınız ki bu ülkede harıl harıl uçaklar inşa edilmekte, gemiler inşa edilmekte.. Keşfi bu ülkede yapılan bilgisayar denilen aletin inkişafı da burada yapılmakta.. Şimdi ne gereği vardı bu konunun demeyin. Savcı Ferhat Sarıkaya’yı meslekten ihraç eden HSYK kararına tepki gösteren Baro başkanlarının, hukuk dernekleri sözcülerinin dillendirdikleri gerekçeler kimi tatmin ediyor? Aynı kalıp ürünü olmaları da cabası.. Verilen ceza çok ağırmış, daha hafif olmalıymış.. Sanki böyle bir gelenek vardı. Elbette bu ülkenin hukukçularının zeka seviyelerine bir itirazımız olamaz! İpten başbakan alamasalar da savcılar attırsalar da, mutlaka çok zeki olduklarına bizler inanırız. Lâkin demem o ki; bu ülkenin zeki çocuklarını hukuk fakültelerine yönlendirelim. İçimizdeki zeki hukukçularımıza rağmen şiddetle ihtiyacımız var. Mahmut Toptaş Hoca’mın yıllardır sürdürdüğü zeki çocuklarınızı ilahiyat fakültelerine yönlendirin, kampanyasını da desteklediğimi bildiririm.